avustralyada yasam

Yaşadığınız hayatın akıp gitmesine izin vermek sorumsuzluktur. Gününüzü yaratmak, sizin kutsal hakkınızdır.” Ramtha

Bu yazıyı yazmak için masama kaç kere oturdum, hatırlamıyorum. Boş bir word sayfası açıp 1 saat ekrana bakıp, tek bir kelime bile yazamadığım an oldu. Bu kadar zorlanmamın sebebi mükemmelliyetçi kişiliğim. Ben her ne kadar törpülemeye çalışsam da arada çok yoğun bir şekilde kendini gösteriyor ve…

Buddha’nın çok sevdiğim bir sözü var. Negatif düşünceleri, pozitif düşüncelerle yer değiştirirseniz pozitif sonuçlar alırsınız. Eminim, hayatınızda en az bir kere “Neden her şey üst üste geliyor” ya da “Neden tüm kötü şeyler beni buluyor” diye içinizden geçirmişsinizdir.

Bir hayalinizin gerçekleşmesini istiyorsanız o hayalin gerçekleştiğini hayal edin. Melbourne’a sıfır kariyer beklentisi ile geldim. Daha gelmeden burada yapacağım işle igili hayalim bir cafede çalışmaktı. Kendimi o kadar çok bir cafede çalışıyormuşum gibi hayal ettim ki sonunda verdiğim emekler…

Yaklaşık 1 saattir başlığı atmış bekliyorum. O yazı yazma ilhamının gelmesi zaman alıyor bazen. Fakat merakla beklediğiniz için içten içe size karşı da bi sorumluluk hissediyorum galiba :) Neyse ilk cümleyi yazdıktan sonra gerisi tıkır tıkır geliyor zaten.

Avustralya yazı serisinin son yazısı Evimize Taşındık! Yazısının üzerinden 1 aydan fazla bi zaman geçtiğini biliyorum :) Bu yüzden öyle bi yazı yazmalıydım ki kendimi afettirmeliydim. Ben de çılgınlar gibi sorulan “Ne iş yapıyorsun?” sorusuna cevaben bi yazı yazmaya karar verdim. Tabii ki öyle bi…

Melbourne’a taşınalı 3 ay oldu ve biz buradaki ilk kalıcı evimize 8 Ağustos 2017 itibariyle taşındık. İstanbul’dayken bu zamanların hayalini kurar heyecandan yerimde duramazdım. Geçen hafta ise kurduğum o hayalin gerçekleşmesine tanıklık ettim. Bu yazımda biraz ev bulma sürecimizden, biraz…

Biliyorum... Blogu yine ihmal ettim fakat geçtiğimiz hafta kendimi yoğun bir şekilde çalışırken buldum ve blog yazmaya vakit ayıramadım. Fakat gelen “Bloga baktım ama yeni yazı yok” mesajlarından sonra bugün işten çıkar çıkmaz kendimi bi cafeye attım, kahvemi söyledim ve başlıyorumm :)

Gözlerimi açtığımda uçağın içi karanlıktı. Pencereyi küçücük açıp baktığımda ise havanın aydınlık olduğunu gördüm. Acaba şuanda dünyanın neresindeyim diye düşünürken haritayı açtım ve gözlerime inanamadım. Avustralya üzerinde uçuyordum yani tüm yolculuğu neredeyse uyuyarak geçirmiştim.

Öncelikle bir önceki yazıya gönderdiğiniz sevgi dolu geri dönüşler için çok teşekkür ederim. Okuduğum her sevgi dolu mesajdan sonra yüzüme kocaman bir gülümseme yayıldı. Özellikle “güzel şeylerin paylaşılması gerektiğini düşünüyorum” ile başlayan mesajlar enerjimi yükseltti.