Neden Avustralya’ya Taşındık?

Bu yazıyı okumadan önce Avustralya serisinin ilk yazısı “Dünyaya tekrar gelsem nasıl bir hayat isterdim?” ve ikinci yazısı “Konfor alanının dışına doğru çıkarken” adlı yazıları okumanızı tavsiye ederim.

Başka bir ülkede bir yaşam deneyimlemeye karar verdikten sonra bizi kocaman bir soru karşıladı. Peki ama nereye? Bu soruya yanıt ararken mevcut düzende bizi mutsuz kılan şeyler üzerinden gittik. O halde başlıyorum.

Güven duygusu

Günlük hayatımızda bizi en çok mutsuz kılan şey güvende hissetmeme duygusuydu. Akşam eve, sabah ofise adım attığımda kendimi daha güvende hissederken; araba kullanırken, toplu taşımaya binerken, otobüs beklerken, yolda yürürken, akşam hava karardığında, AVM’de kendimi güvende hissetmiyordum. Bu durum hayatımızı biraz zora sokmaya başlamıştı. Öyle ki son 3-4 ay akşam spor çıkışları evimiz Anadolu yakasında olmasına rağmen her gün Cemal beni Kanyon’dan almaya geliyordu. Tamam, bir gün bile hiç şikayet etmedi ama sonuç olarak bu durum normal de değildi.

İnsanın en temel ihtiyaçlarından biri güven hissi. Bu yüzden öncelikle kendimizi güvende hissedeceğimiz bir yer olsun istedik.

Trafik

Seyahat etmek hayatımızdaki bir numaralı öncelik olduğu ve her ay bir kere seyahat edebilmek için başka bir şeyden vazgeçmemiz gerekiyordu. Biz de şehir merkezindeki evlere göre daha uzak ama daha güzel bir evde oturup, daha az kira ödemeyi tercih etmiştik.

Haftaiçi Avrupa yakasındaki işimden akşamları eve dönemiyordum. Ya  30 kilometre yolu 2,5 saatte gitmem gerekiyordu ya da trafiğin biraz olsun rahatlamasını beklemem gerekiyordu. Bu sürede bazen spora gidiyor bazen arkadaşlarımla görüşüyordum ama Cemal Anadolu yakasında çalıştığı için çoktan eve varıyordu ve bu durum hayatımız için pek de sürdürülebilir değildi. Daha doğrusu çok çok yorucuydu.

24 saatin 3-4 saatini yollarda geçiriyordum. Trafikte harcadığım bu zaman kendime ayırdığım zamandan çok daha fazlaydı. Trafiğin hayatıma kattığı olumlu bir şey de vardı. Hayatımı sorguluyordum. Çünkü bunun için oldukça uzun bir zamanım vardı..Bu sorgulamalar zaten bizi bu noktaya getirmişti. Bu yüzden gideceğimiz yerde trafik olsa bile toplu taşıma ağı gelişmiş olmalıydı. Hatta bisikletle tüm ulaşım ihtiyacımı karşılamalıydım.

İnsanlar

Birbirine tüm farklılıkları ile saygı ve sevgi duyan, günaydın, merhaba, iyi günler gibi çok basit ama enerjisi çok yüksek kelimelerin kullanıldığı, güleryüzlü ve yardımsever insanların bulunduğu bir yerde yaşamak istedik. Kendim de bunu uyguluyordum. Otobüs şoförünün günaydın deyişime cevap vermesi nasıl günümü güzelleştiriyorsa eminim ben de birinin gününü güzelleştiriyordum. Fakat bu sözcüklerin genellikle cevabını alamıyordum. Bir gün bi taksi şoförü ile sohbet ettik. Taksiden inerken “Keşke herkes sizin gibi güleryüzlü ve nazik olsa. O zaman bu iş daha çekilir olurdu” dedi. Ben de çoğu kez aynı şeyi içimden geçiriyordum.

Refah seviyesi

Yaşayacağımız ülkenin refah seviyesinin yüksek olmasını istedik. Zengin ve fakir arası uçurumun çok yüksek olmadığı, insanların mesleklerinin toplum içinde bir statü belirlemediği, kazanacağımız paranın temel ihtiyaçlarımızla birlikte kültürel ve sosyal etkinlikleri de karşılayacağı, siyasi ortamın kaotik olmadığı, eğitim ve ekonomik kalitenin yüksek, kişisel özgürlüklerin kısıtlanmadığı ve doğal ortam kalitesi bakımından yeşil ve parklarla dolu bir yer olsun istedik. Bir bebek sahibi olmak istediğimizde onun geleceği için endişe duymak istemedik.

İklim

İnsan hayatını etkileyen en önemli etkenlerden biri iklim ve İstanbul iklimi bakımından yaşaması inanılmaz keyifli bir yerken yaşayacağımız yerin çok soğuk olmasını istemedik. Çok soğuktan kastım yılın 8-9 ayı kar görmek, karanlık sabahlara uyanmak ve güneş ışığından mahrum kalmak istemedik. Bu yüzden yaşayacağımız yerin mevsiminin alışık olduğumuz mevsime benzer olmasını istedik. Güneş ışığının insan psikolojisindeki olumlu etkilerini hepimiz biliyoruz. O yüzden güneşsiz asla :)

Dil bariyerinin olmaması

Alışık olduğumuz düzeni bırakıp, bir bilinmeyene doğru gitmek zaten başlı başına sabır ve emek gerektirirken bir de dil bariyeri ile mücadele etmek istemedik. 1 yıl farklı bir dilin konuşulduğu Litvanya gibi bir ülkede yaşamış biri olarak dil bariyerinin göründüğünden daha problemli bir süreç olduğunu söyleyebilirim. Bu yüzden İngilizce konuşulan bir yer olsun istedik.

Seyahat

Son 7 yılı seyahatlerle geçmiş bir çiftin seyahatsiz bir yaşam düşünmesi mümkün mü? Sil baştan bir yaşam da kursak bu tutkumuzdan vazgeçmiş değiliz. Yaşayacağımız yerin seyahat açısından fırsatlarla dolu bir yer olmasını istedik.

Göçmenlere karşı bakış açısı

Şimdi yazdıklarıma bir baktım da ne güzel istemişiz değil mi? Yani böyle bir yerde yaşamayı kim istemez? Herkes ister tabii ki. Fakat dünya üzerinde hangi ülke kollarını açmış “hadi gelin biz de sizi bekliyorduk zaten” der ki? Suriye gibi bir örnek var önümüzde. Koca bir ülke yokolmak üzere. Savaştan kaçan insanları bile istemedi neredeyse tüm dünya.

Fakat her şeye rağmen göçmen politikası biraz daha ılımlı olan birkaç ülke var. Biz de göçmenlere bakış açısı daha ılımlı olan bu ülkelere yöneldik.

Aklımızda hangi ülkeler vardı?

Yukarıda saydığım tüm etkenleri düşünerek bir liste oluşturduk. Bu listede Avustralya, Kanada, Yeni Zelanda, Amerika, İngiltere ve Güney Afrika (Cape Town) vardı.

Eleme süreci

Kanada’yı çok soğuk olduğu için, İngiltere’yi diğer ülkelere göre daha pahalı ve göçmenlere bakış açısının daha katı olması sebebiyle, Amerika’yı turist olarak bile görmeyi merak etmediğimiz bir yeri yaşamak için seçmek son derece çılgın olacağı için, Güney Afrika’yı içinde bulunduğu siyasi ve ekonomik kaostan dolayı eledik. Yeni Zelanda’nın ise zaten Türkiye’deki turist vizesi sürecini durdurduğunu öğrendik.

Geriye Avustralya kaldı <3

Yaşayacağımız yere karar verdik! AVUSTRALYA <3

Biz Avustralya’ya gitmeye karar verdiğimizde “ay çok uzak” diye hiç düşünmedik. Çünkü bu kadar çok seyahat edince insanın uzak algısı bile değişiyor. Bir de içinde bulunduğumuz durumun psikolojisinden mümkün olduğunca uzaklaşmak istedik. Sanki uzağa gidince kendimi daha güvende hissedecekmişim gibi düşündüm.

Ülkenin toplam nüfusu neredeyse İstanbul nüfusu kadar. Bu kadar devasa bir coğrafyada hala 23 milyon kişinin yaşaması Avustralya’yı gözümüzde fırsatlar ülkesi yaptı. Yıllardır dünyanın en mutlu ülkesi listelerinde ilk 5’te yer alması ve yaptığımız küçük internet araştırmalarından ülkenin refah seviyesinin çok yüksek olduğunu gördük.

Ülkenin en soğuk yeri kutuplara yakınlığı sebebiyle güney ucu ve orada bile kar yağmıyor. Dil bariyerinin bulunmaması ve ülkenin ılımlı göçmenlik politikası sayesinde Avustralya’ya daha gelmeden hayran olduk. Göçmenlik ülkenin DNA’sında var zaten.

Tabii bir de seyahat konusu var ki inanılmaz heyecanlı bir kıta burası. Avustralya’nın kendisi zaten birçok gezginin hayalini süslerken, Yeni Zelanda, Tazmanya, Fiji Adası, Bali gibi yerlerin ülkeye yakınlığı içimizdeki seyahat tutkusunu ve maceracı ruhumuzu yeniden uyandırdı.

Neden Melbourne?

Çünkü başka hiçbir şehri düşünmedim :) Dünyanın en yaşanılır listesinde ilk sırada gelen bir şehir olması tabii ki çok etkiledi. Fakat zaten büyük bir şehirde doğmuş ve büyümüştüm. Bu yüzden Sydney’i hiç düşünmedik. Avustralya’nın ikinci büyük şehri olması sebebiyle hala fırsatların bulunduğu bir şehir olması ve yaşam giderlerinin Sydney’e göre daha uygun olması da bu şehre gelmemizi etkiledi. Fakat en çok yıllar önce hayatıma o zaman için farklı bir sebeple girmiş olduğunu düşündüğüm kişinin Melbourne’da yaşaması bizi bir şekilde buraya çekti…

Yoksa bu kıta, bu ülke, bu şehir… Hiçbiri tesadüf değil.

Hikayenin dışına çıktığımda insanın hiç görmediği bir yere taşınmak istemesi inanılmaz büyülü geliyor. Yaşayacağımız yerin Avustralya olacak olması bizi daha o an çok heyecanlandırdı ve bu heyecan aylar boyu sürdü. Her şeye pek meraklı olmama rağmen Google görsellerde bir kere bile Melbourne diye search yapmadım. Hep kendi gözlerimle görmek ve deneyimlemek istedim. Daha nasıl gideceğimiz bile belli değildi ama ben bu hayalin gerçekleşeceğini biliyordum. Çünkü bu işin en zor kısmı sanılanın aksine iş, ev, para değil.

HAYALİNİ KURMAK, PLANLAMAK, EMEK VERMEK VE UYGULAMAK.

Her şey güzel de Avustralya’ya nasıl gideceğiz?

Bu sorunun cevabı da bir sonraki yazının konusu.

Son olarak merakınızı anlıyorum. Fakat aylar süren bu süreci anlatmak malesef tek bir yazı ile mümkün değil. Her hafta bu konuda bir yazı yayınlayarak sorularınızı yanıtlamış olacağım. Birazcık sabır <3 Bir de yolladığınız sevgi dolu mesajlar, mailler, yorumlar için tüm kalbimle teşekkür ederim. İnanın güzel enerjiniz güney yarım küreye ulaşıyor :)

Sevgiyle

Dünya Benim Evim’i Facebook ve Instagram hesaplarından takip edebilirsiniz.